Lo Michel Feltin Palas, que se presenta sens vergonha coma, « amorós del francés, de las lengas de França e de totas las lengas » a costuma d’escauranhar regularament França a prepaus de la question de las lengas regionalas e subretot de la gestion que ne fa lo pais dels dreits de l’òme.
Aquesta setmana, dins la sieuna cronica, Sur le bout des langues, entrevistèt un ancian raportaire de l’ONU a prepaus de las questions relativas a las minoritats. La reputacion, coma lo seriós, del canadian Fernand de Varennes foguèt jamai contestada e lo sieu discors daissa gaire de plaça pel dobte. França es sul subjècte en totala contradiccion e se permèt de respectar pas d’unes dreits fondamentals que los dreits linguistics ne fan partida totalament.
Avèm causit de publicar l’escambi entre los dos òmes dins son integralitat e en francés. I cal pas véser una provocacion de la part del comitat de redaccion mas puslèu una pròva de mai que l’occitan es en capacitat d’aculhir la lenga de l’autre sens censura ni mesprés !