I a qualques temps respondèri a una proposicion de publicacion dins una revista d’educacion per escriure un article a prepaus de la question de la ciutadanetat. Lo subjècte èra pausat aital :
«L’École de la République: de la nécessaire participation à la formation des citoyennes et des citoyens à l’enjeu de former les enseignants à cette tâche majeure.»
L’escòla de la Republica, la ciutadanetat e la formacion son de subjèctes que me parlan. Coma totes, ai las mieunas representacions e las voliái partejar. Pensi pas d’aver rason, ni tòrt tanpauc, son mos vejaires e mas percepcions a prepaus d’unas questions pausadas al regentum tot. L’escòla participa a la formacion dels ciutadans dempuèi sa creacion mas amb d’objectius que cambièron amb lo temps. Uèi, l’espèra es granda per capitar « lo viure amassa » e l’escòla deu jogar un ròtle essencial dins los dispositius. Pensi per tot dire que las Calandretas son d’escòlas exemplaras en matèria de ciutadanetat e de formacion del ciutadan. Pensi notadament que la causida del format associatiu, coma las dralhas pedagogicas qu’avèm volgut seguir, son d’asseguranças per prene los bons camins per formar los ciutadans de deman. Pensi encara, que lo regentum a pas automaticament besonh de formacion mas qu’a puslèu de besonh de soscar aquelas nocions prigondament puslèu que se daissar sedusir per d’unas simplificacions abusivas plegadas en tres sesilhas de qualques minutas. La ciutadanetat, la libertat, lo civisme…..son de concèptes pas tant aisits qu’aquò d’explicar e que per metre en plaça un ensenhament qu’aurà un sens dins aquel domeni caldrà un fòrt engatjament. Enfin, pensi que las questions complèxas pòdon pas aver de responsas simplas e que i a un interès a se las pausar abans de las pausar dins las classas. Lo « viure ensemble dins un mond en patz just e solidari » s’amerita benlèu d’i passar un pauc de temps !
Joan-Francés ALBERT